Икки қўшни уйларда икки оила яшарди. Бирида доимо жанжал, бошқасида сокинлик ва ҳамжиҳатлик ҳукмрон.
Бир куни олдинги уйдаги хотин қўшниникидаги тинчликка ҳасад қилиб, эрига айтди:
– Бориб қарангчи, нима қилишяптики, уларникида ҳамиша осойишталик.
Эр қўшниларникига ўтиб уйдаги аҳволни кузатибди: аёл пол ювяпти, эри ташқаридан келаяпти. Хотини ошхонага шошилди, эр сув тўла челакни кўрмади, унга қоқилди, сув тўкилди. Аёл шошиб келиб эридан кечирим сўради:
– Кечиринг, азизим, мен айбдорман.
– Йўқ, сен мени кечир, айбдор ўзимман.
Буни кузатиб турган қўшни эркак лол бўлди ва уйига келди. Уйда хотини ундан сўради:
— Хўш, билдингизми?
— Ҳа, билдим: Бизда ҲАММА ҲАҚ, уларда ҲАММА АЙБДОР экан.
“Ҳикматлар жавоҳири” китобидан.
