Журналист ва ёзувчи Маматқул Ҳазратқуловнинг “Варақсиз дафтар” китоби нашр этилди. Унда муаллифнинг бой ҳаётий тажрибаси, журналистикада босиб ўтган йўли, раҳбарлик даври ва ижодий изланишлари ҳақида хотиралар жамланган. Китобда нафақат унинг касбий фаолияти, балки шахсий таассуротлари, журналистика ва адабиётга бўлган муносабати ҳам ўз аксини топган.
Маматқул Ҳазратқулов 1993-2017 йилларда Ўзбекистон Миллий ахборот агентлиги (ЎзА) Бош директори сифатида фаолият юритиб, ахборот хизмати тизимини такомиллаштиришга катта ҳисса қўшган. Унинг раҳбарлигида агентлик халқаро даражага чиқиб, тезкор ва сифатли ахборот етказиб бериш бўйича жиддий ислоҳотлар амалга оширилган. Журналистикадаги юқори талабчанлиги, материалларнинг мазмун ва сифат жиҳатдан мукаммал бўлишига эътибор қаратиши билан танилган.
Шу билан бирга, у кадрлар тайёрлашга ҳам катта эътибор берган. Бугунги кунда етакчи нашрлар ва агентликларда фаолият юритаётган кўплаб журналистлар унинг мактабидан ўтган.
Маматқул Ҳазратқулов раҳбар сифатида талабчан, интизомли ва адолатли бўлган. У танқидни яхши қабул қилар, лекин журналистикадаги профессионал ёндашувга қаттиқ эътибор қаратарди. Унинг фикрича, ҳақиқий журналист – бу холис ва аниқ ахборот етказиб берувчи шахс бўлиб, ҳар қандай босим ёки таъсир остида эмас, балки ҳақиқатни ёритишга интилиши керак. Шу боис у ўз шогирдларига доимо аниқлик, холислик ва самимийлик тамойилларини уқтиради.
Шу билан бирга, муаллиф адабиётга бўлган меҳри билан ҳам ажралиб туради. У ўз ижоди орқали жамият, инсон ва замон ҳақидаги фикр-мулоҳазаларини баён этган. Унинг асарларида ҳаётий тажриба, инсон манфаатлари, адолат ва меҳнатга бўлган эҳтироми акс этган.
Китобда унинг адабий ишлари, эсдаликлари ва шахсий таассуротлари ҳам жой олган бўлиб, бу асар нафақат журналистлар, балки кенг китобхонлар оммаси учун ҳам қизиқарли бўлиши мумкин.
“Варақсиз дафтар” – бу фақат хотиралар тўплами эмас, балки бир инсоннинг умр йўли, унинг касбий ва ижодий изланишлари, ҳаётий фалсафаси акс этган асар ҳисобланади.
