Бир одам уй излаётганди. Дўстларидан бири уни ўз маҳалласидаги вайрона уйга олиб борди.
Дўсти:
— Агар бу уйнинг шифти бўлса, менга қўшни бўлиб яшардинг. Агар бирор хонаси бўлса, бола чақанг билан осойишта яшардинг, дея узоқ вақт «агар» деб суҳбатлашди.
— Ҳа, дўстларга қўшни бўлиб яқин уйда яшамоқ яхши, фақат «агар» деб яшаш билан ҳеч нарсага эришиб бўлмайдида, деди уйга талабгор киши.
Жалолиддин Румийнинг “Маснавий”сидан
