Тафаккур вақти: ЧЎПОН БИЛАН ДЕНГИЗ

Чўпон денгиз яқинида қўйларини боқарди. Қарасаки, денгиз ниҳоятда тинч, буни кўриб хаёлини денгизда сузишу савдогарлик қилиш ўйи банд этди. Чўпон тезда қўйларини сотиб, пулига хурмо сотиб олди, кемага отди-ю, ҳаё ҳуйт деб сафарга чиқди.

Иттифоқо, даҳшатли довул қўзғалиб, кемани чирпирак қилиб ағдарди – бутун моли денгиз қаърига кетди, ўзи аранг қирғоққача сузиб келиб жон сақлади.

Денгиз қирғоғида беҳол ётаркан, қарасаки, бир киши денгизга тикилганича унинг сокинлигини мақтаб турибди.

Чўпон унга қараб:
«Биродар, чамаси, денгиз сендан ҳам хурмо кутаётганга ўхшайди!» – деди.
Алқисса, оқил кишилар учун кўргилигу шўришлари сабоқ бўлади.

Эзоп масалларидан